Parwo, skrót od Canine Parvovirus, to bardzo zaraźliwa choroba wirusowa, która głównie dotyka psy. Jest to poważna i potencjalnie groźna dla życia choroba, zwłaszcza u szczeniąt i nieszczepionych psów. Zrozumienie przyczyn, objawów i właściwej opieki nad psami z parwo jest kluczowe dla każdego właściciela zwierzęcia i weterynarza.
Najczęstszym sposobem zarażenia się parwo jest bezpośredni kontakt z zarażonym psem lub skażonym środowiskiem. Wirus jest wydalany z kałem zarażonych psów i może przetrwać w środowisku przez wiele miesięcy. Szczenięta są szczególnie podatne na parwo, ponieważ ich układ odpornościowy nie jest w pełni rozwinięty. Nieszczepione dorosłe psy są również zagrożone.
Objawy parwozy u psów obejmują silne wymioty, krwawą biegunkę, letarg, utratę apetytu i odwodnienie. Wirus atakuje wyściółkę jelit, co prowadzi do zaburzeń wchłaniania i równowagi elektrolitowej. Szybka diagnoza i leczenie są niezbędne dla uzyskania pozytywnego wyniku.
Opieka weterynaryjna nad psami z parwowirozą często obejmuje hospitalizację, podawanie płynów dożylnie w celu skorygowania odwodnienia i zaburzeń równowagi elektrolitowej, leki przeciwwymiotne i przeciwbiegunkowe oraz opiekę wspomagającą w celu wzmocnienia układu odpornościowego psa. Nasi weterynarze są wyszkoleni w zapewnianiu niezbędnej opieki i leczenia, aby pomóc pieskowi wyzdrowieć z parwozy i zapobiec dalszym powikłaniom.
Preemptive jest najlepszym podejściem w przypadku parwowirusa. Szczepienie psa przeciwko parwowirusowi ma kluczowe znaczenie dla ochrony przed tym śmiertelnym wirusem. Regularne wizyty u weterynarza, odpowiednia higiena i unikanie kontaktu z potencjalnie zakażonymi psami lub środowiskiem są również ważnymi środkami zapobiegawczymi. Jeśli podejrzewasz, że Twój pies może mieć parwowirusa, natychmiast skontaktuj się z weterynarzem w celu uzyskania wskazówek i możliwości leczenia.
Co to jest parwowirus u psów?
Parwowirus u psów, znany także jako wirus parwowirusa u psów (CPV), to bardzo zaraźliwa infekcja wirusowa, która atakuje głównie psy. Należy do rodziny Parvoviridae i szczególnie atakuje szybko się dzielące komórki w organizmie psa.
Wirus może być przenoszony poprzez bezpośredni kontakt z zarażonym psem lub narażenie na kontakt z zanieczyszczonymi przedmiotami, takimi jak odchody, miseczki na jedzenie lub odzież. Wirus może przetrwać w środowisku przez wiele miesięcy, co czyni go bardzo odpornym i łatwym do rozprzestrzeniania.
Gdy pies zostanie zarażony parwowirusem, atakuje on wyściółkę jelit i szpik kostny, co prowadzi do poważnych objawów żołądkowo-jelitowych i osłabienia układu odpornościowego. Wirus atakuje głównie szczenięta i młode psy, ponieważ ich układ odpornościowy nie jest jeszcze w pełni rozwinięty.
Typowe objawy parwowirusa u psów obejmują silne wymioty, krwawą biegunkę, utratę apetytu, letarg i odwodnienie. Nieleczona infekcja może szybko stać się groźna dla życia, ponieważ może prowadzić do sepsy lub niewydolności narządów.
Najskuteczniejszym sposobem zapobiegania parwowirozie u psów jest szczepienie. Szczenięta powinny otrzymać serię szczepień rozpoczynającą się w wieku około 6-8 tygodni, z dawkami przypominającymi podawanymi co kilka tygodni do około 16-20 tygodnia życia. Ważne jest, aby upewnić się, że psy są odpowiednio zaszczepione i aktualizowane, aby zapobiec rozprzestrzenianiu się wirusa.
| Najczęstsze objawy parwowirozy u psów: | Wskazówki dotyczące zapobiegania i leczenia: |
|---|---|
| – Silne wymioty | – Szczepienie szczeniąt |
| – Krwawa biegunka | – Trzymać psy z dala od zakażonych psów/obszarów |
| – Utrata apetytu | – Natychmiastowe leczenie weterynaryjne |
| – Letarg | – Izolacja i środki higieny |
| – Odwodnienie | – Opieka wspomagająca i leczenie objawów |
Jakie są objawy parwowirozy?
Parwowirus, znany również jako parwo, to bardzo zaraźliwa infekcja wirusowa, która dotyka psy, zwłaszcza szczenięta. Jeśli nie jest leczona, może być zagrożeniem dla życia, dlatego ważne jest natychmiastowe rozpoznanie objawów i zasięgnięcie pomocy weterynaryjnej.
Typowe objawy parwowirusa obejmują:
- Wymioty
- Biegunkę, często krwawą
- Utratę apetytu
- Letarg
- Odwodnienie
- Gorączkę
- Ból brzucha
Objawy mogą mieć różne nasilenie i często pokrywają się z objawami innych chorób psów, dlatego istotne jest skonsultowanie się z weterynarzem w celu dokładnej diagnozy. Wczesne wykrycie i leczenie są kluczem do zwiększenia szans na wyzdrowienie.
Wirus parwowirusa rozprzestrzenia się poprzez bezpośredni kontakt z odchodami lub wymiocinami zarażonego psa. Może przetrwać w środowisku przez dłuższy czas, co sprawia, że nieszczepione szczenięta są szczególnie narażone. Szczepienie jest najskuteczniejszym sposobem zapobiegania zakażeniu parwowirusem.
Jeśli Twój pies wykazuje objawy parwowirusa, ważne jest, aby odizolować go od innych psów, aby zapobiec przenoszeniu choroby. Leczenie parwowirusa zazwyczaj obejmuje hospitalizację, dożylne płyny, antybiotyki i opiekę wspomagającą w celu opanowania objawów i zapobiegania powikłaniom.
Pamiętaj, że wczesne wykrycie, szybka opieka weterynaryjna i odpowiednie środki zapobiegawcze mogą pomóc uchronić psa przed niszczycielskimi skutkami parwowirusa.
Jakie są przyczyny parwowirozy?
Wścieklizna u psów jest wywoływana przez wirusa wścieklika psów (CPV). Wirus ten jest bardzo zaraźliwy i może łatwo przenosić się z jednego psa na drugiego. Zazwyczaj zakażenie występuje przez bezpośredni kontakt z zanieczyszczonymi odchodami, powierzchniami lub kontakt z innymi zarażonymi psami.
Istnieją dwa główne typy wirusa CPV, które mogą wywoływać wściekliznę u psów: CPV-2a i CPV-2b. Te warianty wirusa są bardziej agresywne i mogą wpływać na psy w każdym wieku, ale szczenięta są szczególnie narażone. Wirus jest odporny na wiele środków dezynfekcyjnych i może przetrwać w środowisku przez długi czas, co sprawia, że jest jeszcze trudniejszy do zwalczenia.
Ważne jest, aby zauważyć, że wścieklizna nie dotyczy wyłącznie psów. Inne zwierzęta, takie jak koty, mogą być również dotknięte podobnymi szczepami wirusa. Jednak te szczepy nie są przenoszone między różnymi gatunkami.
- Wiek: najbardziej podatne są szczenięta w wieku od 6 tygodni do 6 miesięcy.
- Nieszczepione psy: Psy, które nie zostały odpowiednio zaszczepione, są w grupie podwyższonego ryzyka.
- Stres: Stres osłabia układ odpornościowy, czyniąc psy bardziej podatnymi na infekcje, takie jak parwowiroza.
- Przeludnienie: Psy przebywające w zatłoczonych miejscach, takich jak schroniska lub hodowle, są bardziej narażone na zakażenie.
Aby zapobiec rozprzestrzenianiu się parwowirusa, ważne jest, aby odpowiednio szczepić psy, zwłaszcza szczenięta, i przestrzegać zasad higieny, takich jak regularne czyszczenie i dezynfekcja środowiska życia psa. Jeśli podejrzewasz, że Twój pies może być zarażony parwowirusem, natychmiast skonsultuj się z weterynarzem.
Jak opiekować się psem z parwowirusem?
Opieka nad psem z wirusem parwowirusa wymaga starannej uwagi i odpowiedniego leczenia. Oto kilka ważnych kroków, których należy przestrzegać:
- Izolacja zarażonego psa: Ponieważ parwowirus jest wysoce zaraźliwy, kluczowe jest odizolowanie zarażonego psa od innych zwierząt. Zapobiegnie to rozprzestrzenianiu się wirusa.
- Zapewnienie opieki wspomagającej: Parwowirus może powodować poważne odwodnienie i osłabienie, dlatego ważne jest zapewnienie opieki wspomagającej. Obejmuje to utrzymywanie nawodnienia psa poprzez częste podawanie niewielkich ilości wody lub stosowanie zalecanego przez weterynarza roztworu elektrolitów.
- Oferowanie diety bezmięsnej: Podczas rekonwalescencji najlepiej jest stosować dietę lekkostrawną. Lekarz weterynarii może wskazać odpowiednią karmę, która może obejmować gotowanego kurczaka i ryż.
- Podawanie przepisanych leków: Weterynarz może przepisać leki w celu kontrolowania objawów i leczenia wtórnych infekcji. Ważne jest przestrzeganie zaleconej dawki i dokończenie całego cyklu leczenia.
- Utrzymuj czyste środowisko: Parwowirus może przetrwać w środowisku przez miesiące, dlatego ważne jest dokładne czyszczenie i dezynfekcja wszystkich obszarów, z którymi zakażony pies miał kontakt. Użyj wybielacza lub zatwierdzonego przez weterynarza środka dezynfekującego.
- Monitoruj oznaki poprawy lub pogorszenia: Starannie obserwuj objawy u swojego psa i monitoruj postępy. Skontaktuj się z weterynarzem, jeśli stan psa pogorszy się lub jeśli masz jakiekolwiek obawy.
- Kontynuacja wizyt weterynaryjnych: Regularne kontrole weterynaryjne są ważne w okresie rekonwalescencji. Lekarz weterynarii oceni postępy psa i wprowadzi wszelkie niezbędne zmiany do planu leczenia.
- Zapobieganie przyszłym infekcjom: Szczepienia są najskuteczniejszym sposobem zapobiegania zakażeniom parwowirusem. Upewnij się, że Twój pies jest na bieżąco ze szczepieniami i postępuj zgodnie z zaleceniami lekarza weterynarii dotyczącymi szczepień przypominających.
Pamiętaj, że leczenie parwowirusa wymaga profesjonalnej opieki weterynaryjnej. Ważne jest, aby skontaktować się z weterynarzem w celu uzyskania właściwej diagnozy, leczenia i wskazówek dotyczących opieki nad psem z parwowirusem.
Często zadawane pytania (FAQ)
Oto kilka najczęstszych pytań dotyczących parwowirozy u psów:
Co to jest parwo?
Parwo, czyli parwowirus u psów, to bardzo zaraźliwa choroba wirusowa, która dotyka głównie szczeniąt i psy. Może powodować poważne objawy żołądkowo-jelitowe i stanowi zagrożenie dla życia, jeśli nie jest leczona.
Jak przenosi się parwo?
Parwo przenosi się poprzez kontakt z zakażonymi odchodami lub wymiocinami, a także poprzez bezpośredni kontakt z zakażonym psem. Może także rozprzestrzeniać się poprzez zanieczyszczone przedmioty i powierzchnie.
Jakie są objawy i symptomy parwo?
Objawy i symptomy parwo obejmują ciężką biegunkę, wymioty, apatię, utratę apetytu i odwodnienie. Psy z parwowirozą mogą również mieć gorączkę i bóle brzucha.
W jaki sposób diagnozuje się parwo?
Czy możliwe jest leczenie parwowirozy?
Tak, parwowirozę można leczyć, ale konieczna jest szybka opieka weterynaryjna. Leczenie często obejmuje opiekę wspomagającą w celu kontrolowania objawów, takich jak dożylne płyny, leki przeciwwymiotne i przeciwbiegunkowe, oraz antybiotyki zapobiegające wtórnym infekcjom.
Jak mogę zapobiec parwowirozie u mojego psa?
Najlepszym sposobem zapobiegania parwo jest szczepienie. Szczenięta powinny otrzymywać serię szczepień, rozpoczynając od około 6-8 tygodnia życia, z dawkami przypominającymi podawanymi co kilka tygodni aż do około 16. tygodnia życia. Dorosłe psy także powinny być regularnie szczepione.
Czy parwowiroza może zarażać ludzi?
Nie, parwowiroza nie jest zaraźliwa dla ludzi. Jest to choroba, która dotyka psy i inne psowate, ale nie stanowi zagrożenia dla ludzi ani innych zwierząt.
1. Jak mogę zapobiec zarażeniu mojego psa parwowirusem?
Regularne wizyty u weterynarza: Regularne badania pozwolą wykryć wczesne symptomy choroby i zapewnią, że Twój pies jest zdrowy. Weterynarz będzie mógł również dostosować plan szczepień do indywidualnych potrzeb Twojego psa.
- Izolacja: Trzymaj psa z dala od zakażonych psów lub miejsc, w których często przebywają zakażone psy, zwłaszcza jeśli pies nie został zaszczepiony lub ma słaby układ odpornościowy. Parwowirus może przetrwać w środowisku przez długi czas, dlatego należy zachować ostrożność podczas wprowadzania psa do nowych środowisk.
- Higiena: Przestrzegaj zasad higieny, dokładnie myjąc ręce po kontakcie z innymi psami lub potencjalnie skażonymi powierzchniami. Używaj środków dezynfekujących, które są skuteczne przeciwko parwowirusowi, aby oczyścić wszelkie obszary, które mogły zostać zanieczyszczone.
- Ogranicz ekspozycję: Unikaj zabierania psa do miejsc o dużej koncentracji psów, takich jak parki dla psów lub pensjonaty, zwłaszcza jeśli w okolicy odnotowano ostatnio ogniska parwowirusa.
- Regularna opieka weterynaryjna: Zaplanuj regularne wizyty kontrolne u lekarza weterynarii, aby monitorować ogólny stan zdrowia psa i upewnić się, że jest on na bieżąco ze szczepieniami.
- Kwarantanna: Jeśli masz nowego psa lub podejrzewasz, że Twój pies mógł być narażony na parwowirusa, trzymaj go w izolacji od innych psów, dopóki nie zostanie przetestowany i oczyszczony przez weterynarza.
Pamiętaj, że zapobieganie jest zawsze lepsze niż leczenie. Przestrzegając tych środków zapobiegawczych, możesz znacznie zmniejszyć ryzyko zarażenia psa parwowirusem i zapewnić mu zdrowie i dobre samopoczucie.
2. Mój pies już wcześniej chorował na parwowirozę. Czy może zarazić się nim ponownie?
Jeżeli Twój pies był chory na parwowirusa w przeszłości i wyzdrowiał, to mało prawdopodobne, że ulegnie ponownej infekcji wirusem. Po wyzdrowieniu z parwowirusa, pies rozwija odporność na konkretny szczep wirusa, który go zaatakował.
Należy jednak pamiętać, że istnieje wiele różnych szczepów parwowirusa, więc odporność psa może nie zapewniać ochrony przed wszystkimi z nich. Mimo że rzadko zdarza się, aby pies ponownie zaraził się tym samym szczepem, z którego już wyzdrowiał, istnieje nadal ryzyko zakażenia innym szczepem wirusa.
Aby zmniejszyć ryzyko ponownej infekcji u psa, należy przestrzegać zaleceń dotyczących szczepień. Regularne szczepienia pomagają wzmocnić odporność psa na parwowirusa i obniżyć ryzyko zakażenia. Weterynarz może doradzić Ci, jaki harmonogram szczepień jest odpowiedni dla Twojego psa.
Dodatkowo przestrzegając zasad higieny i unikając narażenia na skażone środowisko, można dodatkowo zmniejszyć ryzyko zarażenia psa parwowirusem. Upewnij się, że Twój pies jest trzymany z dala od miejsc, gdzie mogą znajdować się zainfekowane psy lub ich odchody.
Jeśli podejrzewasz, że Twój pies mógł ponownie się zarażać parwowirusem lub jeśli wykazuje jakiekolwiek objawy choroby, ważne jest, aby natychmiast skontaktować się z weterynarzem. Wczesne wykrycie i leczenie mogą znacznie zwiększyć szanse na sukcesowne wyleczenie.
3. Czy ludzie mogą zarazić się parwowirozą?
Parwowirus to bardzo zakaźny wirus atakujący głównie psy. Chociaż ludzie nie mogą zarazić się parwowirusem od psów, istnieją różne szczepy parwowirusa, które wpływają na ludzi, takie jak ludzki parwowirus B19.
Mimo że parwowirusy psów i ludzi mają podobne nazwy, są to różne wirusy atakujące różne gatunki. Dlatego ludzie nie mogą zarazić się parwowirusem od zarażonych psów.
Ważne jest pamiętać, że chociaż ludzie nie są narażeni na ryzyko zarażenia się parwowirusem od psów, mogą nieświadomie przenosić wirusa. Parwowirus może przetrwać na powierzchniach i przedmiotach przez dłuższy czas, co ułatwia ludziom przypadkowe przeniesienie wirusa na nieszczepione psy.
Jeśli masz obawy dotyczące parwozy lub podejrzewasz, że Twój pies może być zarażony, zawsze najlepiej skonsultować się z weterynarzem. Może on udzielić dokładnych informacji i wskazówek dotyczących konkretnej sytuacji.
4. Jak długo szczeniak musi być izolowany po zarażeniu?
Po zarażeniu szczeniaka parwowirusem konieczne jest odizolowanie go od innych psów, aby zapobiec dalszemu rozprzestrzenianiu się wirusa. Czas trwania izolacji zależy od ciężkości infekcji i ogólnego stanu zdrowia szczeniaka.
Ogólnie rzecz biorąc, zaleca się odizolowanie zarażonego szczeniaka na co najmniej dwa tygodnie po wystąpieniu ostatnich objawów biegunki lub wymiotów. Okres ten pozwala na działanie wirusa i regenerację układu odpornościowego szczenięcia.
Podczas izolacji ważne jest, aby zapewnić szczenięciu czyste i wygodne środowisko. Użyj oddzielnego obszaru lub pomieszczenia, które jest łatwo dostępne do czyszczenia i dezynfekcji. Unikaj dzielenia się miskami z jedzeniem i wodą, zabawkami, legowiskami i innymi przedmiotami z innymi psami.
Ponadto podczas opieki nad zarażonym szczeniakiem należy przestrzegać ścisłych zasad higieny. Dokładnie myj ręce przed i po kontakcie z psem, a także używaj oddzielnych środków czyszczących do jego pielęgnacji. Do czyszczenia powierzchni i przedmiotów mających kontakt z zarażonym szczeniakiem używaj zalecanego środka dezynfekującego, który jest skuteczny przeciwko parwowirusowi.
Podczas okresu izolacji należy uważnie obserwować szczenię pod kątem jakichkolwiek objawów nawrotu choroby. Jeśli jakiekolwiek objawy pojawią się ponownie lub się nasilą, należy natychmiast skontaktować się z lekarzem weterynarii w celu uzyskania dalszych wskazówek.
Należy pamiętać, że okres izolacji może się różnić w zależności od indywidualnych przypadków, dlatego zawsze najlepiej jest postępować zgodnie z zaleceniami lekarza weterynarii. On będzie w stanie udzielić szczegółowych instrukcji w oparciu o stan szczeniaka i postępy w jego rekonwalescencji.
| Kluczowe punkty: |
|---|
| – Izolować zakażonego szczeniaka przez co najmniej dwa tygodnie od wystąpienia ostatnich objawów biegunki lub wymiotów. |
| – Zapewnić szczenięciu czyste i komfortowe otoczenie. |
| – Przestrzegać ścisłych zasad higieny podczas opieki nad zarażonym szczenięciem. |
| – Uważnie monitorować szczenię pod kątem jakichkolwiek objawów nawrotu choroby lub jej nasilenia. |
| – Postępować zgodnie z zaleceniami lekarza weterynarii, aby uzyskać szczegółowe instrukcje. |
|
1. Usuń wszystkie porowate przedmioty: |
Porowate przedmioty, takie jak pościel, zabawki i dywany, mogą być siedliskiem wirusa i powinny zostać usunięte z domu. Należy je właściwie zutylizować lub wyprać w gorącej wodzie z dodatkiem wybielacza i detergentu. |
|
2. Wyczyść twarde powierzchnie: |
Twarde powierzchnie, takie jak podłogi, meble i ściany, należy dokładnie wyczyścić za pomocą rozcieńczonego roztworu wybielacza lub innych środków dezynfekcyjnych zalecanych do walki z wirusem parwowirusa. Upewnij się, że środki czyszczące nie są szkodliwe dla zwierząt. |
Użyj roztworu wybielacza i wody lub weterynaryjnego środka dezynfekującego do czyszczenia wszystkich twardych powierzchni w domu. Zwróć szczególną uwagę na miejsca, z którymi pies miał częsty kontakt, takie jak podłogi, ściany, klatka i miski na jedzenie. Przed wytarciem pozostaw środek dezynfekujący na co najmniej 10 minut.
3. Wypierz odzież i pościel:
Jeśli to możliwe, wypierz wszystkie ubrania, pościel i inne rzeczy nadające się do prania w gorącej wodzie z dodatkiem detergentu i wybielacza. Pomoże to zabić wszelkie pozostałości wirusa. Używaj najwyższych ustawień pralki i suszarki.
4. Oczyść tereny zewnętrzne:
Jeśli twój pies miał dostęp do miejsc na zewnątrz, to również te miejsca należy zdezynfekować. Użyj tego samego roztworu wybielacza i wody lub weterynaryjnego środka dezynfekcyjnego do czyszczenia powierzchni, takich jak tarasy, budy i podwórka. Natychmiast usuń wszelkie odchody i odpowiednio je zutylizuj.
5. Trzymać nieszczepione zwierzęta z dala:
Podczas procesu czyszczenia oraz przez kilka miesięcy po jego zakończeniu trzymaj nieszczepione zwierzęta domowe z dala od miejsc, do których miał dostęp zarażony pies. Zmniejszy to ich ryzyko narażenia na wirusa.
Pamiętaj o przestrzeganiu odpowiednich praktyk higienicznych podczas i po procesie dezynfekcji. Dokładnie umyj ręce wodą z mydłem i używaj rękawiczek podczas pracy z potencjalnie skażonymi przedmiotami.
Podsumowanie
Podsumowując, parwowiroza jest bardzo zaraźliwą chorobą wirusową, która głównie dotyka psy. Jest wywoływana przez parwowirusa u psów, który rozprzestrzenia się poprzez bezpośredni kontakt z zakażonymi psami lub skażonym środowiskiem.
Objawy parwo mogą być różne, ale typowe objawy obejmują wymioty, biegunkę, letarg i utratę apetytu. Ważne jest, aby wcześnie rozpoznać te objawy i natychmiast zwrócić się o pomoc weterynaryjną, ponieważ nieleczona parwo może być śmiertelna.
Leczenie parwo obejmuje opiekę wspierającą, taką jak dożylne płyny, leki przeciwwymiotne i antybiotyki zapobiegające wtórym infekcjom bakteryjnym. Powrót do zdrowia może zająć od kilku dni do tygodni, a w tym czasie kluczowe jest zapewnienie czystego i bezstresowego środowiska dla chorego psa.
FAQ
Jakie są przyczyny parwowirozy u psów?
Parwowiroza u psów jest wywoływana przez parwowirusa psów. Jest bardzo zaraźliwa i może się rozprzestrzeniać poprzez bezpośredni kontakt z zarażonym psem lub poprzez kontakt z zanieczyszczonymi przedmiotami, takimi jak miski na karmę, zabawki i legowiska.
Objawy parwowirozy u psów mogą obejmować utratę apetytu, wymioty, biegunkę (często krwawą), letarg i odwodnienie. Ważne jest, aby natychmiast skonsultować się z weterynarzem, jeśli zauważysz te objawy u swojego psa.
Jak diagnozuje się parwowirozę u psów?
Wściekliznę u psów można zdiagnozować poprzez połączenie badania fizykalnego, badań laboratoryjnych (takich jak badanie kału lub krwi) i czasami badań obrazowych (takich jak zdjęcia rentgenowskie lub ultradźwięki). Weterynarz ustali najlepsze postępowanie w zależności od konkretnej sytuacji.
Jak leczy się parwowirozę u psów?
Leczenie parwowirozy u psów często obejmuje hospitalizację, podanie dożylnych płynów w celu zrównoważenia odwodnienia, leki przeciwwymiotne i przeciwbiegunkowe oraz opiekę wspierającą, aby pomóc psu wrócić do zdrowia. Konkretny plan leczenia zależy od nasilenia choroby i indywidualnych potrzeb danego psa.
